تـا خـیـمـۀ تـقـرّب تـو پـر کـشـیـده‌ایـم            تو نور محض و ما ز تـبار سپـیـده‌ایم

آقا اگر « مَصارِعُ عُشّاق » کـربلاست            در عـاشـقی به مـنـزل آخـر رسیـده‌ایم

با عطر سیب پیـرهنت مست می‌شویم            شـیـدائی قـبـیـلـۀ عـشـق و عـقـیـده‌ایـم

دل بر شکـوه جنت الاعـلی نـبـسته‌ایم            وقـتی بهـشت را به نـگـاه تو دیـده‌ایـم

در بذل جان به راه تو مشتاق تر ز هم            عشق تو را به قـیمت جان‌ها خریده‌ایم

لب تشنه‌ایم و در صف پیکار می‌رویم            وقتی که چشمه چشمه حقیقت چشیده‌ایم

کی دست می‌کشیم از این طوف عاشقی؟            با آن که صد جراحت شمـشیر دیده‌ایم

جان می‌دهیم و یک سر مویت نمی‌دهیم            در کـربـلا حـمـاسـۀ عـشق آفـریـده‌ایم

هفتاد و دو صحـیفۀ با خـون نوشته‌ایم            هفـتاد و دو کـتـیـبۀ در خـون تـپـیده‌ایم

در جسم ما هنوز تب جان فشانی است            هَل مِن مُعِـین بی‌کسی‌ات را شنـیده‌ایم

خورشید نیـزه‌ها شدی و در هـوای تو            بـر روی نـیـزه مثـل ستـاره دمـیـده‌ایم